Χίλια καλωσορίσατε φίλοι μου αγαπημένοι. Λέγομαι Μαρίνα Ζαχαρία, είμαι νηπιαγωγός και με χαρά σας υποδέχομαι στο διαδικτυακό μου φτωχικό.
Το Ιστολόγιό μου απευθύνεται σε νηπιαγωγούς, εκπαιδευτικούς, γονείς, αλλά και όσους αισθάνονται ακόμη παιδιά και προτείνει ιδέες και εκπαιδευτικές δράσεις. Oι δημοσιεύσεις μας αποτελούν πρωτογενές υλικό, το οποίο έχουμε εφαρμόσει στις τάξεις του νηπιαγωγείου.
Το Περί...Νηπιαγωγών αισίως διανύει τον 11ο του χρόνο στο διαδίκτυο. Όταν ξεκινήσαμε το 2010, τα ιστολόγια για νηπιαγωγούς ήταν μετρημένα στα δάχτυλα. Τώρα απλά ελπίζουμε να αποτελούμε κι εμείς ένα φωτεινό αστέρι στο διαδικτυακό μικρόκοσμο.

Αν έχετε υλικό προς δημοσίευση στείλτε μου e-mail nipiagogoi@gmail.com

ΚΑΛΗ ΠΛΟΗΓΗΣΗ ! ! !

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ (άργησα λίγο, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ...)

Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός 
και η αμυγδαλιά άνθισε. 
Ν ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Έχω μια αμυγδαλιά που κάνει μύγδαλα, τσίγδαλα, μυγδαλοτσιγδαλότσιγδα

 

Η αμυγδαλιά καλλιεργείται στην Ελλάδα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από τα γλυκά αμύγδαλα φτιάχνουμε γλυκά και ζαχαρωτά, ενώ από τα πικρά αμύγδαλα φτιάχνουμε φάρμακα και καλλυντικά.
Φυλλίς, η όμορφη αμυγδαλιά
Η Φυλλίς, μια όμορφη κοπέλα, ήταν κόρη του βασιλιά της Θράκης. Κάποτε, πέρασε από τη Θράκη ο Δημοφώντας, ο γιος του Θησέα, και μόλις την είδε μαγεύτηκε από την ομορφιά της και την αγάπησε. Ο βασιλιάς, με χαρά, του την έδωσε για γυναίκα. Μετά από λίγο καιρό όμως, ο Δημοφώντας νοστάλγησε την πατρίδα του, την Αθήνα, και έφυγε αφού υποσχέθηκε στη Φυλλίδα να γυρίσει γρήγορα κοντά της. 
Η Φυλλίς που αγαπούσε πολύ το Δημοφώντα τον περίμενε με μεγάλη αγωνία, ανεβασμένη σε μια αμυγδαλιά για να αγναντεύει το δρόμο. Ο καιρός όμως περνούσε, ο Δημοφώντας δε φαινόταν και η Φυλλίς μαράζωνε από τον καημό της. Μέρα και νύχτα, νηστική και λυπημένη, έλεγε τον πόνο της στην καλή αμυγδαλιά και την πότιζε με τα δάκρυα της. Τελικά δεν άντεξε και πέθανε κάτω από το δέντρο. 
Η αμυγδαλιά ξεράθηκε αμέσως από τη λύπη της. Η ψυχή της Φυλλίδας πέρασε μέσα στον κορμό του δέντρου. Ήταν Γενάρης, στην καρδιά του χειμώνα, όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε. Μόλις έμαθε για το χαμό της γυναίκας του, έτρεξε κοντά στην αμυγδαλιά, την αγκάλιασε κι έκλαψε. 
Το δέντρο πλημμύρισε ξαφνικά από άσπρα και ροζ λουλούδια. Ήταν η ψυχή της Φυλλίδας που χάρηκε βλέποντας τον αγαπημένο της κι έκανε το δέντρο να ανθίσει μέσα στο βαρύ χειμώνα, δείχνοντας τη μεγάλη δύναμη της αγάπης. Από τότε όλες οι αμυγδαλιές ανθίζουν μέσα στο Γενάρη και στολίζονται στα ροζ και στα λευκά πριν ακόμη βγάλουν φύλλα.
Κατασκευή:
Σε ένα περίπατο, μαζεύουμε κλαδιά από διάφορα δέντρα. Κολλάμε ποπ κορν και τα δένουμε μια ροζ κορδελίτσα φτιάχνοντας μια ωραία ανθοδέσμη.


Ποίημα
Νεράιδα του χειμώνα
Αμυγδαλίτσα όμορφη
στα ροζ είσαι ντυμένη
μες το χειμώνα άνθισες
γιατί είσαι ευλογημένη.
Ελπίδα σ' όλους μοίρασες,
χαρά και τρυφεράδα
τα πέταλα σαν άπλωσες
στην κρύα τη λιακάδα.
Σε βλέπω απ' το παράθυρο
πως στέκεσαι γενναία
στη μέση της μικρής αυλής
νεράιδα μου ωραία.
Την άνοιξη προμήνυσες
στη μέση του χειμώνα
τον ήλιο, το ζεστό καιρό
μα και τα χελιδόνια.
(http://www.stathmoskos.gr/columns/mikroparea/1138-mikroparea492 )


ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Σε ένα καλάθι έχουμε  ξηρούς καρπούς  καρύδια, αμύγδαλα και φουντούκια. Ένα ένα τα παιδιά με μάτια κλειστά ή δεμένα με μαντίλι, πιάνουν έναν καρπό και τον ψηλαφούν για να τον αναγνωρίσουν. Αν βρουν τι είναι το κρατούν στο χέρι τους και κάθονται στη θέση τους. Όταν όλα τα παιδιά παίξουν, τότε χωρίζονται σε ομάδες ανάλογα με τον καρπό που κρατούν: η ομάδα με τα αμύγδαλα, η ομάδα με τα καρύδια και η ομάδα με τα φουντούκια. Η πολυπληθέστερη ομάδα είναι η νικήτρια. 

1 σχόλιο:

Αφήστε το σχόλιό σας.